Jaren geleden had ik een collega die altijd op vreselijk hoge hakken liep. De echte naaldhakken. Tot haar verloofde voorstelde om een keer op wintersport te gaan. Een week voor de vakantie is ze begonnen met het lopen op platte schoenen, en wat had ze een pijn in haar kuiten. Door het altijd lopen op de naaldhakken waren haar kuitspieren korter, deze moesten dus enorm rekken toen ze op platte schoenen ging lopen.
Iets korter geleden was er een meisje op onze toenmalige stal die graag haar paard mee wilde laten lopen met de avondvierdaagse. Het paard liep altijd in het bos en de manege dus altijd een losse ongelijke ondergrond. Na de eerste avond van de avondvierdaagse had het paard dikke benen en was stijf met lopen. Zijn benen waren niet gewend om constant op een harde stoep of asfaltweg te lopen.
Wat wil ik met deze verhaaltjes zeggen? Probeer je paard op verschillende bodems te trainen. Trainen op de prachtig gelijkmatige bodem in de dressuurbaan is prima, maar wissel het af met de ongelijke bodem van het bos. Stappen op de weg kan best, maar doe dit niet met het idee dat pezen daar sterker van worden, want dat is niet zo. Door te rijden op verschillende bodems raken de benen van je paard aan verschillende omstandigheden gewend, wat de kans op blessures weer verkleint.